Wzniesiono został na początku XVI wieku, przypuszczalnie ok. 1520 r.

Kościółek jest typowym przykładem tzw. stylu wieluńskiego. Cała konstrukcja powstała bez użycia gwoździ. Ma charakter zrębowy, wieża słupowa, zwieńczona stromym, krytym gontem dachem namiotowym. Wiązania dachowe typu storczykowego z kratownicą zachowały się w pierwotnym stanie.


Od strony fasady do kościoła przylega wzniesiona na przełomie XVII i XVIII wieku wieża. Kruchta południowa oddzielona jest od nawy ornamentowanymi odrzwiami.

Ołtarz główny pochodzi z XVI wieku, ma charakter renesansowy. Znajdują się w nim posągi świętych i wizerunek Matki Bożej Bolesnej, namalowany w stylu szkoły włoskiej XIX wieku.

Kościół zbudowany jest w oparciu o zasady podobne do większości kościołów z tego okresu. Prezbiterium skierowane na wschód, wejście główne poprzez wieżę znajdującą się od zachodu. Od południa do ściany nawy przylega niewielka kruchta z wejściem bocznym. Od północy dobudowana w okresie późniejszym zakrystia. Dach kryty gontem, wspólny dla nawy i prezbiterium, tworzy nad prezbiterium okap wsparty na bogato rzeźbionych belkach stropowych.

Zjawiskiem ciekawym i występującym tylko w Popowicach jest wieża nieco niższa od górnej krawędzi dachu. Na szczycie dachu znajduje się barokowa kopulasta wieżyczka.